I Dzień nowenny do św.Antoniego
1. Życie “w drodze”
Św. Antoni z Padwy żył “w drodze”. Będąc kapłanem u
Kanoników Regularnych, wstąpił do zakonu założonego przez św. Franciszka i przez 11 lat, aż do swojej śmierci, nieustannie szedł i ewangelizował. W 1220 roku, pragnąc zostać misjonarzem wśród muzułmanów, statkiem wyrusza z Portugalii, swojego rodzinnego kraju, do Maroka. Z powodu choroby, po kilku miesiącach, opuszcza Maroko lądując na Sycylii. Krótko przebywa w eremie Monte Paolo, aby po pierwszym kazaniu na ziemi włoskiej w Forli, stał się wędrownym kaznodzieją w zakonie, św. Franciszka. Poza krótkimi okresami czasu, kiedy wykładał teologię i był
przełożonym, przemierzał Italię, koncentrując się głównie na większych miastach. Zawędrował nawet do Francji , by
powrócić do Italii i głosić słowo Boże w Padwie. Umarł właściwie też w drodze. Przebywał bowiem na pustelni w
Camposampiero, gdzie podczas jednego z posiłków zasłabł
i poprosił, aby przewieziono go do klasztoru Matki Bożej
w Padwie, który od tego miejsca był oddalony około 20 km. Kiedy bracia wioząc go dojechali do Arcella, zatrzymali
się przy klasztorze Sióstr Klarysek. Tu wieczorem 13 czerwca 1231 roku, św. Antoni udał się w ostatnią część
swojej drogi -do nieba. Setki kilometrów, z Ewangelią
na ustach wypełniło 11 lat życia św. Antoniemu jako franciszkaninowi.
2. Co było trecią “jego drogi”?
św. Marek, w zakończeniu Ewangelii, przedstawiającej Jezusa jako Mesjasza, przekazuje ostatnie słowa
zmartwychwstałego Pana: “Idzcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Czyż nie tak było ze św.Antonim? Uwierzył, dlatego ruszył w drogę. Co głosił? W 77 napisanych przez siebie
mowach-kazaniach, którymi dysponujemy, jako mały ślad tego co uczynił, można znaleść 4500 cytatów z Pisma św.
Znał Biblię ponieważ nią żył. Przede wszystkim, jak możemy z pewnością przyjąć, będąc tyle lat w drodze, potrafił posługiwać się słowem Bożym, wyjaśniać je, cytować. To na pewno świadczy o potędze jego przepowiadania.
3. Owoce przepowiadania
Ze starożytnych życiorysów możemy się również dowiedzieć, iż Pan potwierdzał jego przepowiadanie Ewangelii
znakami. Tak jak sam zapowiedział przed wniebowstąpieniem. Liczne nawrócenia, uzdrowienia, nadzwyczajne objawy mocy Bożej towarzyszyły mu prawie na każdym kroku. Ok. 1280 roku powstał “Benignitas” życiorys, ułożony przez Jana Pekhama, franciszkanina, w którym sławi on między innymi św. Antoniego jako kaznodzieję: “kaznodziejo znamienity, i wybitny sprawco cudów! Niech bezpiecznie przyjmą doktrynę twojego przepowiadania ci, którzy chcą przejść z tego świata do radości życia wiecznego! Jest to doktryna, którą
król niebios, Pan Jezus Chrystus, raczył potwierdzić:
niezliczonymi nawróceniami heretyków, uczczeniem sakramentu Eucharystii przez zwierz